Februari 2021: de 130e negende! Een mooi rond getal, dus ben ik weer op zoek gegaan naar wat bijzonders. En dat is gelukt! Een diner in maximale ‘De Nederlanden’-sfeer.
Al twee keer eerder kwamen we bij De Nederlanden. De eerste keer op de terugweg van Inter Scaldes tijdens onze 100e- de negende-tour. En van de zomer bleven we twee nachten in Vreeland en aten we ook een keer bij het Amsterdammertje in Loenen.
Natuurlijk: Wilco kookt letterlijk de ster(ren) van de hemel, en maakt de lekkerste oesterproeverij ter wereld. En de gastvrijheid van Caroline en haar team spat er vanaf. Maar stiekem komen we er ook om ’s middags al even lekker op de loungebankjes aan het water te zitten, genietend van een lokaal biertje naar de bootjes kijken die in een eindeloze stroom onder de historische Van Leerbrug doorvaren.
De Nederlanden is nu natuurlijk dicht, maar ook hier ontstond de nodige creativiteit. Zo kunnen er diners worden afgehaald en rijdt Wilco met een heuse SRV-wagen (waarbij SRV in dit geval toepasselijk staat voor Sterrenchef Rijdt Voor) vol lekkernijen langs de Vechtdorpen.
Maar er is meer, en daar maakten we dankbaar gebruik van: Tafeltje Dekje!
Op de afgesproken tijd stond Caroline voor de deur. Met een vrolijk: ‘Goeienavond, ik kom de tafel dekken!’ stapte ze de kamer binnen. In een mum van tijd veranderde de daarvoor nog maagdelijk lege tafel in een heus stukje De Nederlanden. Aan alles was gedacht: een tafelkleed, borden, bestek, glazen, servetten, kaarsen en bloemen. Een wijnkoeler met een fles witte wijn completeerden het geheel. Er werden nog wat hartjes over de tafel uitgestrooid – het was ten slotte bijna Valentijn – en de metamorfose was compleet: Voorburg aan de Vecht in plaats van aan de Vliet.
Niet alleen werd de tafel prachtig gedekt, Caroline liet ook een grote doos vol met lekkernijen achter. Aan de bak dus! Dit keer werd er van de thuiskok niet veel inspanning gevraagd. Het voorgerecht en het dessert hoefden alleen uit de bakjes op een bord gedresseerd te worden, en de tussen- en hoofdgerechten konden in de oven worden opgewarmd. De sauzen gingen in een pannetje, en er netjes overheen. Of ernaast, als de instructie dat aangaf….
De grootste uitdaging was om de gerechten netjes op het bord te krijgen: in de bakjes was alles namelijk al perfect opgemaakt! We kregen niet alles even goed overgeheveld, maar we deden een serieuze poging.
We genoten van 6 heerlijke gangen: Coquilles met citrus, soja en kletskoppen van sesam. Fricassee van kreeft met bouillabaisse. Bij deze eerste twee gangen dronken we de door Caroline meegebrachte Duitse wijn van Plüger, een mooie blend van Sauvignon Blanc, Riesling en Pinot Blanc. Juud – geen rood …….. – hield het tot het dessert bij deze wijn, en ik stapte over op de Spätburgunder van Martin Wassner. De Duitse versie van de Pinot Noir die Joost van Van Dop me eerder aanraadde en waarvan ik dus die middag een extra flesje haalde.
Verder ging het met zeetong met risotto en truffel, zeebaars met fijne groenten, shii-take en tom kha kai (fantastisch!) en Ierse ossenhaas met garnituur á la Strogranoff.
Het dessert was een prachtig gevuld hart van chocolade. We dronken er een Beerenauslese bij, de ST Cuvee #15 gemaakt van 100% Chardonnay. Ook van Van Dop uiteraard.
Het was een mooie avond. De hele ‘uitrusting’ staat inmiddels keurig uitgestald in de kast. Dank aan Wilco en Caroline, maar: volgende keer weer bij jullie?
I: @denederlanden, @wilco_berends
F: denederlanden