Eindelijk! We mogen weer naar onze favoriete restaurantjes! En omdat we deze maand dubbel feest hadden (de 134e negende op de 9e, en onze 9e trouwdag op de 8e) gingen we langs bij één van onze favorieten, Landhuishotel De Bloemenbeek in De Lutte.
Het is een stukje rijden, maar dan ben je ook in een prachtige omgeving. Ver weg van alle drukte ligt het indrukwekkende hotel. En omdat het fantastisch weer was, werd het hele restaurant naar buiten verplaatst en aten we in de riante tuin.
De eerste avond hielden we het bescheiden, en genoten we van het driegangen diner van de (sterren)chef. Oké, met een extra rondje kaas en een rondje oesters. Daarbij misten we eerlijk gezegd een beetje ‘spanning’ in de gerechten. Zowel het voorgerecht (paling) als het hoofdgerecht (kalf) bestempelden we als ‘veilig’ en ‘vlak’. Geen uitgesproken smaaksensaties. Zou dat de tweede dag beter zijn?
Op de 8e gingen we pas echt los. Vijf gangen (en weer kaas!) kwamen voorbij. En dit keer waren we wel weer ouderwets onder de indruk van alles wat uit de keuken kwam. Zo kennen we De Bloemenbeek weer! Een impressie:
Na de amuses starten we met een oude bekende: de tartaar van het Dinkels rund werd op een prachtige manier opgediend: in een stukje merg, op een beetje van hooi wat op een ‘magische’ manier werd ontbrandt. Het zag er niet alleen fantastisch uit, de smaak was ook uitstekend. Er was een klein beetje lever in verwerkt en dat werd netjes van tevoren gemeld. We zijn namelijk geen fan van orgaanvlees, maar op deze subtiele wijze was het een prima toevoeging. We dronken er een heerlijk glas witte wijn bij van het lokale wijnlandgoed De Hakenberg. De wijn was gemaakt van de Johanniter-druif. Bijzonder, en lekker.
Hierna volgden asperges in een smeuïge Hollandaisesaus met wat krokante spekjes en een gerookte eierdooier. De Riesling smaakte er perfect bij.
Hierna volgde het absolute hoogtepunt van de avond: citroenrisotto met daarop dungesneden coquille met wat olie van lokale groene kruiden. En daarbij nog een heerlijke gebakken noot. Absoluut fantastisch, hier mogen ze me ’s nachts voor wakker maken! De begeleidende wijn was al even mooi: een Spaanse Chaval, een blend van Chardonnay en Moscatel van Bodegas Nodus.
Het hoofdgerecht was een mooi mals stukje ree. Voor mij met een mooi glas rode Côtes du Rhône, voor Juud een stevige Chardonnay die werd aangeduid als ‘geen partywijn’. Onze lokale wijnhandel (Joost, van Van Dop) zou ‘m een ‘zitwijn’ noemen.
Op naar de kaas. Omdat we buiten zaten, en de kaaswagen waarschijnlijk de rit over de klinkertjes niet zou overleven, gingen we naar binnen om ons weer over te geven aan de nodige keuzestress. We werden ook dit keer enthousiast op weg geholpen en het lukte ons weer beiden 5 bijzondere kazen op ons bordje te krijgen. Vooral de lokale bunkerkazen zullen ons bijblijven. Een glaasje oude Port (1999) erbij, en natuurlijk weer genieten.
Tijd voor het dessert. Op een bordje een klein appeltje gevuld met compote, en in een schaaltje diverse structuren van appel met bourbon-vanille-ijs. Lekker. Net als het glaasje Italiaanse Moscatel dat erbij geschonken werd.
Bij de koffie bleek dat we toch nog ruimte hadden voor de bekende friandises.
Een paar dagen en nachten op De Bloemenbeek is altijd een feestje. Een prachtig landgoed in Twente, rondje golf op Rijk van Sybrook, op de (elektrische) huurfiets om te winkelen en te lunchen in Enschede – waar Judiths studie-roots liggen – en natuurlijk heerlijk dineren. Tel daar de gastvrijheid van de over het algemeen jonge maar zeer enthousiaste brigade bij op, en je hebt een paar heerlijke dagen. We komen vast weer een keertje terug!