Vrijdag de 11e vierden we onze 143e negende. Ik was weer op zoek gegaan naar iets ‘nieuws’ en was uitgekomen bij Medi in de Torenstraat in Den Haag. Helaas werd ik die middag gebeld en gemaild: ‘due to technical problems’ was Medi helaas genoodzaakt alle reserveringen voor dit weekend te annuleren! Ik moest dus even snel improviseren, maar helaas waren nagenoeg al onze favorieten die avond helemaal volgeboekt. Gelukkig lukte het wel een tafeltje te bemachtigen bij Bij Erik in Leidschendam. Daar aten (en bestelden) we vaker, dus dat was een prima alternatief.
Bij Erik is het restaurant van de ambitieuze Erik Tas. Maar – om maar met de deur in huis te vallen - van die ambities was deze avond niet veel meer te merken. Erik was zelf niet aanwezig en liet de verzorging over aan de jonge (keuken)brigade. Bij binnenkomst was slechts één tafeltje bezet, en na ons kwam daar nog één tafel bij. Opvallend, op deze normaliter zo drukke vrijdagavond, was daarmee Bij Erik half gevuld (half leeg, zo je wilt), en werd van de eerste verdieping al helemaal geen gebruik meer gemaakt. Vreemd? Of toch niet?
We starten met de huiscocktail (Juud) op basis van vlierbessen en een glaasje champagne (Remco). We kozen voor 6-gangen (inclusief kaas) en een passend wijnarrangement. We waren er klaar voor….
De eerste gang beviel prima: een mooi stukje zacht gegaarde zalm met een smakelijke soja-Vinaigrette. De sommelier – jong, maar met een behoorlijke dosis passie en absoluut verstand van zaken! – lichtte de eerste wijn toe. De Riesling was prachtig in balans met het gerechtje. Dat beloofde veel goeds!
De skrei, of winterkabeljouw, was ook prima. We mistten wel een beetje de verfijning die we hier gewend waren, en erg verrassend was het gerechtje ook niet. En dat zou de hele avond zo blijven. De gerechten waren ‘oké’ (de kwartel vond ik prima, Juud is hier geen liefhebber van maar dat is meer een kwestie van persoonlijke smaak), maar de opmaak was af en toe tegen het grove aan. Dit was niet Bij Erik zoals we het gewend waren.
Na afloop informeerde de sommelier naar onze bevindingen. Hij kreeg een eerlijke reactie, waar hij overigens sportief en professioneel mee omging. We gaven aan dat we twijfelden of we snel terug zouden komen. We hoorden dat men bewust bezig is de aanvankelijk ambities voor dit Leidschendamse restaurant los te laten, om er een meer toegankelijke zaak van te maken. Persoonlijk vinden we dat jammer, en het is de vraag of we daarin de enigen zijn. Of was het toch geen toeval dat de zaak vanavond behoorlijk leeg was?
Uiteindelijk kom je ook naar dit restaurant om van de kusten van de naamgever te genieten. Maar die kiest er voor zijn ambitieuze plannen voort te zetten in zijn ‘nieuwe zaak’ bij de Rijswijkse Golfclub: Het Ganzennest. In Leidschendam drinkt hij ’s morgens een kop koffie, en af en toe ’s avonds een glaasje wijn, zo begrepen wij. En laat het restaurant aan de jonge garde, die zijn niveau – eerlijk is eerlijk – bij lange na niet halen.
De rekening was fors, iets meer dan € 300. Natuurlijk deden we niet zuinig met het aperitief en het uitkiezen van de port bij de kaas. Maar als je je ambities zo bijstelt, kan ik me voorstellen dat je dat ook met je prijzen doet. Die zijn immers nog van het niveau toen de in Leidschendam startende Erik openlijk solliciteerde naar een Michelin-ster.
In het kort:
Bij Erik
Sluisplein 9, Leidschendam
Categorie: $$$
Wat eten we?
6 gangen menu
Wat drinken we?
Vooraf bubbels en aperitief, bijpassend wijnarrangement, geen rood voor Judith. Bij het kaasplankje een glaasje Graham 20-year old.
Eindoordeel: Prijs kwaliteit verhouding is niet meer in balans.
Cijfer: 6,5